zort dedi ki:

Filmi seyretmemiştim buradan seyrettim. FİLM OLAĞANÜSTÜ, OLAĞANÜSTÜ, OLAĞANÜSTÜ. Hayatım boyu seyrettiğim en iyi filmlerden olduğunu kolayca söyleyebilirim. Semih Kaplanoğlu tartışmalı bir isim. Türkiye’nin içinde bulunduğu iğrenç konjonktürde tiksindiklerimiz-tiksindirildiklerimiz bağlamında bu anlaşılır bir şey belki. Siyasi duruşunu ben de sevdiğimi söyleyemem. Gerçekten tartışmalıdır. Fakat gelin görün ki bu filmini de seyrettikten sonra çok ihtiyatlı konuşmam gerektiği minvaline çekilmekteyim ister istemez. Adam ne olursa olsun bu sinema dili sinema sanatının en yüksek noktasında bulunmakta. Ve her şeye rağmen, Kaplanoğlu’nun tartışmalı pozisyonundan bağımsız olarak Türkiye’den böyle bir yönetmen çıkmış olması ve böyle bir film yapılabilmiş olması benim için çok gurur verici. Çünkü böyle bir film tüm sinema tarihi dahil o göklere çıkarılan (ben de beğenirim) Tarkovski dahil kimseden bir adım geride değil hatta onların da üstünde. Ayrıntılar, yönetmenin hayatını hiç bilmeden bile filmin her noktasına sinmiş olan yaşanmışlık ve bunun yarattığı derinlik inanılmaz. Her detay yönetmenin (yazan yöneten kendisidir) neresinden çıkmışsa seyredenler olarak seyircinin de aynı yerine ulaşıyor. Tam isabet. Metaforların gücü, filmin özellikle ortalarından sonra artan ve giderek yükselen çok rahatsız edici gerilim, kabuslara özgü gerilim, insanın cehennemi korkularının yolunu açan türden bir gelirim ve potansiyel olarak cirminin bin kat üzerinde bir patlama korkusu yaratacak cinsten bir gerilim her zerrenizi kuşatıyor. Film korkunç yerlere varıyor. Belli anlamda ve belli bir açıda elbette bir köylü yergisidir de bu. Amaç tam olarak o olmasa bile bunu kendi adıma buluyorum filmde. Bu konularda kalem de oynatmış birisi olarak ilk dikkatimi çeken şeydi hatta bu. Ama herkes açısından öyle olacağını söyleyemem tabi. Spoiler verneden filmin mükemmelliğini, tekniğini, dilini ortaya dökebilmem mümkün görünmüyor ve spoiler de vermek istemediğim için burada keseceğim.
Hayatım boyu seyrettiğim en iyi sinema örneklerinden biriydi bu. Şoktayım gerçekten. O akıl almaz bütçelerle çekilen Amerikan filmleri, o görsel efektler o büyük müzisyenler, görüntü yönetmenleri şu bu hepsini yaya bırakıyor. Dostoyevskivari bir korkunç derinlik sinema sanatı içindeki bütün yetkin örnekleri aşıyor neredeyse. Sinema budur. Böyle bir şeydir. Başlangıçta uzun planlar falan tabi bir alerji yaratıyor ama biraz sonra film sizi tamamen ikna ediyor. Şaşırtıyor. Dehşete düşürüyor. Bu tarz sinemayı tanımayanlara şiddetle tavsiye ediyorum. Gerçi onlar zaten seyretmişlerdir diye düşünüyorum ama ola ki benim gibi henüz seyretmemiş (şu vakte kadar; artık seyretmiş bulunuyorum) bulunuyorsanız mutlaka seyrediniz. Ekşi sözlük falan sayfalarca adam hakkında vermiş veriştirmiş, sinema ödülleri alacağı sahnelerde sinemadaki varlıkları tartışılır ve cirmi yeterli olmayan insanlarca anlamsızca haraketlere de maruz kalmış birisi olduğundan bu konuda çok konuşmak istemiyorum. Zaten yeterince eleştirilmiş eleştirilen bir adam. Ama güneş balçıkla sıvanmıyor işte. Bu filmdeki sinema dili akıllara zarar. Kararınızı kendiniz verin. Şu saatten sonra yönetmenin kendisiyle tanışıp konuşmak, kendisinden dinlemek şart oldu. Seyredin ve kendi kararınızı kendiniz veriniz. Kat-i surette seyderilmesi gerek ama…