zort dedi ki:

şöhret fetişizmi denilen şey kullanılıyor burada. bu tarz hayatlar gerçekte asla bir araya gelemezler uzun süreli. Bir latin kadın ve şöhreti ve devasa boyutlara ulaşmış haliyle bir anglo-sakson tipe lütufta bulunuyor. Bunun altında bir insanın şöhreti de olsa köle mantığından ve psikolojisinden asla kurtulamadığını da anlıyorum ki zaten böyledir. Büyüklüğünü gösteriyor; göstermek istiyor. Çünkü aşağılık duyguları içinde. Başarmış bir köle psikolojisidir bu. Anlaşılsın diye tabi ki abartıyla söylüyorum. Oynayan adam sarışın mavi gözlü. Tipik anglo sakson. Anglo saksonların kim olduğu oldukça karışık bir meseledir ama İngiliz kökeniyle ilgilidir. Roma hakimiyeti tarihinden itibaren Britanya Anglar, Saksonlar ve Jütiler tarafından istila edilmiştir. Bu kavimlerin kökeni ise Germen ırkıdır. İngilizler, Kelt, Norman, Viking, Breton, Sakson ve esasen de Germen karışımı bir millettir. Erkek oyuncu Owen Wilson Amerikalı. Amerika zaten Anglosakson ülkelerin başında sayılır. Adam Amerikalı ama İrlanda kökenliymiş esasen. İrlanda’nın ataları Keltlerdir. Germenler Keltleri başlangıçta daha batıya ittirmişlerdir.
Neyse özetleyeyim. Bastırılmış, aşağılanmış ve hep düşük görülmüş latin dünyasından bir yıldız sarışın mavi gözlü, menşe bakımından tipik bir Anglosaksona lütufta bulunmakta, bulutların üstünden, gökyüzünden yere, en diplere eğilip onu eline almakta, ona değer vermektedir. Ve ona içinde bulunduğu dünyanın yapay ve yalan bir dünya olduğunu, ödüllerin falan ona gerçek değerini gösterme bakımından bir anlam taşımadığı dersini, filmdeki cirmine bakmaksızın yine o Anglosakson verir. (Latin yıldızlar hep Amerika yani Anglosaksonlar tarafından yıldızlaştırılırlar. Jennifer Lopez’in hikayesi de budur bu arada tabi söylemeye gerek yok)
Her şey bir yana Jennifer için bu tarz filmler hayran kitlesini artırmaya, insan yığınlarının daha fazla özdeşleşme duygularını ele geçirerek kendine tecimsel anlamda çıkar devşirmeye, hali hazırdaki sevenlerini de konsolide etmeye yaramaktadır her zaman. Bu tarz bir konu bunun için biçilmiş kaftandır.
Bildiğimiz işte ben sizden biriyim ben de kadeh olmadan şişeden içerim, ben de insanlara, çocuklara, silik kişilere değer veririm, iyi bir insanım, duygularım var ve doğru biriyim mesajlarının hemen hepsini yağdırıyor. Benim için gerçek olan sevgi önemlidir ve o sevginin nereden geldiği, nerede bulunduğu önemli değildir ben bunu önemsemem evet ünlüyüm, büyüğüm ama şımarmış değilim, insanlığımı karakterimi yitirmiş asla değilim. Hep insandım ve her koşulda da her türlü insan kalmayı başardım ve başarıyorum, özüm kuvvetli, kumaşım sağlam, hamurum iyi durumları. E insanlar sever böyle şeyleri. Hele ki bir ünlüyle özleşleşmeye teşne kişiliksiz yığınlar, o konserlerde çığlıklar atanlar, kendilerinden geçenler dünyada her yerde bu kadar çoklarken.
Sonuçta evet güzel zaman geçirir misiniz geçirirsiniz fakat hikaye aslında hızlı atlamış, duygusal dönüşüm tam filme yedirilememiş kendi içinde bakarsak. Yani filmin sanıyorum Hint filmleri gibi 2,5-3 saat falan olması gerekiyordu bunun için. Dizilerden de biliyoruz ki artık 1,5 saatlik filmler kısa film gibi hissediliyorlar neredeyse. Yani süre kısa. Filmle tam irtibat ve organik bütünleşmi oluşturamıyorsun bu sürelerde. Fimlerin daha uzun olması gerekiyor sanki. Bu filmde bunu görüyoruz. Ne zaman aşık oldular, böyle bir kadın böyle bir adama nasıl aşık olur, onun saçma ve küçük fikirlerini nasıl önemser nasıl değer verir bunların aslında cevabı yok. Önemli bir ödüle aday olduğunda bunun önemli olmadığını söyleyen avamdan birine nasıl kızmaz, nasıl deyimi yerindeyse “hadi len ordan, ne saçmalıyorsun sen” demez.
Sentimental anlamda romantik yani tırnak içinde söylüyorum bunu yoksa sanat akımı olan romantizmi kastetmiyorum tabi ki.
Bir uçak biletine 5000 doları ayak üstü öneren, öğretmene para öneren, uçakta herkese pahalı olan havyar ve şampanya isteyen -tüm uçağa ama- ama ekonomi sınıfından onlar bulunmadığından başka şeylere geçen, üşüdüğünde bulunduğu dağın tepesinden aşağıdaki halka kim montunu satmak ister diye biridir nihayetinde ve bunları insanların normalleştirerek algılamalarına, evvelemirde kabulden hareket etmelerine katkı sağlamaya da devam eder. Daha neler neler var. Uzatmaya gerek yok. Sabun köpüğü film sonuçta.
Evet güzel bir çerez. Vakit geçer mi geçer hem de güzel. Yüzünüzü güldürür, merakınızı uyandırır ve ayakta tutar. Böylesine ünlü birinin böyle bir adama yani bizlerden birine dönmesi -hatta muhtaç olması desek abartmış olmayız- hepimizin hoşuna gidiyor. Film bizi istediği gibi istediği noktadan her daim boş bulunduğumuz yerden yakalıyor.
Unutmayalım hoşumuza giden boşumuza gelendir çoğun.
Güzel vakit geçirttirir. Kısa bir hikayecik.
Bu anlattığım okumaların ötesinde evet keyifli film.
Kendiniz karar verin.
İyi seyirler…